بررسي تنوع و غناي گونه اي در منطقه نيمه استپي استان اصفهان( مطالعه موردي: ايستگاه سد آبخيزداري زاينده رود)

تنوع زيستی موجود در اكوسیستم مرتع، به طور مستقیم تحت تأثیر ويژگی های رويشی و تنوع گونه های گیاهی آن قرار دارد كه همواره متضمن پايداری اين اكوسیستم در مقابل آشفتگیهای محیطی و زيستی است. به منظور بررسی تنوع و غنای گونه ای در مراتع نیمه استپی استان اصفهان، منطقه قرق در ايستگاه سد آبخیزداری زاينده رود انتخاب و با استفاده از 30 پلات يك متر مربعی در طول 4 ترانسكت به نمونه برداری اقدام شد . در داخل هر پلات، فهرست گونه های موجود، درصد تاج پوشش و تعداد افراد هر گونه يادداشت شد. برای ارزيابی شاخص های تنوع و غنا، شاخصهای غنای مارگالف و منهینگ و شاخصهای تنوع سیمپسون و شانون محاسبه شد. در اين راستا مدل های تنوع شامل سری لوگ، لوگ نرمال، مدل هندسی و عصای شكسته مك آرتور نیز ارزيابی شد. برای بررسی معنی دار بودن سطوح انداره گیری شده از آزمون كای اسكور استفاده شد. نتايج نشان داد نمودارلگاريتمی توزيع رتبه ای فراوانی گونه های منطقه با شیب ملايم از مدل لوگ نرمال پیروی كرده و نشان می دهد منطقه دارای گونه های غالب و نادر كمتری است و افراد با فراوانی متوسط در آن بیشتر است. تنوع گونه ای منطقه از وضعیت نسبتا مناسبی برخوردار است و می توان با برنامه ريزی مناسب مديريت چرا از طريق اعمال چرای سبك به غنای گونه ای بیشتر نیز نائل شد.