تحليل كيفي پيامدهاي طرح تسهيل گري زنان روستايي با استفاده از تكنيك ارزيابي مشاركتي روستايي: مورد مطالعه دهستان سپيدار

خلاصه توسعهي روستايي فرآيندي پويا و مداوم است كه همهي ابعاد زندگي روستائيان اعم از اقتصادي، اجتماعي- فرهنگي و سياسي، زيست محيطي و اكولوژيكي را در بر دارد. از طرفي توجه به زنان روستايي و تمركز برآنان، به عنوان نيمي از پيكرهي جامعهي روستايي، حائز اهميت بالايي است. در ايران طرحهاي متنوعي در جهت بهبود توسعهي زنان روستايي به اجرا درآمده است كه يكي از مهمترين و گستردهترين اين طرحها، است. بنابراين هدف اين مقاله شناسايي پيامدهاي طرح تسهيلگري زنان روستايي در دهستان سپيدار واقع در « طرح تسهيلگران زن روستايي » استان كهگيلويه و بويراحمد بود. براي اين منظور از تكنيكهاي ارزيابي مشاركتي روستايي استفاده شد. بدين ترتيب كه پس از شناخت اوليهي جامعهي محلي و اطلاعات كلي در ارتباط با زنان، فهرستي از روستاهاي استقبال كننده از طرح مذكور به ترتيب اولويت ترسيم گرديد. در گام بعدي، دو روستا كه بيشترين استقبال را از طرح تسهيلگري زنان روستايي به عمل آورده بودند، به عنوان روستاي نمونه انتخاب شدند . پس از آن با استفاده از روش نمونهگيري هدفمند، حجم نمونه در هر روستا جهت اجراي تكنيك ارزيابي مشاركتي روستايي (بحث گروهي و ماتريس ترجيحات) محاسبه گرديد. يافته هاي حاصل از تكنيك ارزيابي مشاركتي روستايي، حاكي از اين بود كه پيامدهاي طرح تسهيل گري زنان روستايي در دو حيطهي اقتصادي و اجتماعي- فرهنگي بر وضعيت زنان روستايي اثرگذار بوده است. از نتايج ديگر اين تحقيق، اثرگذاري بيشتر طرح بر وضعيت اجتماعي- فرهنگي نسبت به وضعيت اقتصادي بود. جهت اعتلاي طرح تسهيلگري زنان روستايي و حمايت از مجريان طرح در جهت حداكثر نمودن كارايي آنها در پايان مدلي طراحي گرديده شده است. كلمات كليدي: