بررسي شرايط مربوط به حضانت در حقوق مدني ايران

اين مقاله تحت عنوان بررسي شرايط مربوط به حضانت در حقوق مدني ايران و به اين سوال كه قوانين مدني ايران و فقهي در خصوص حضانت فرزندان چگونه مي باشد و آيا جوابگوي نيازهاي امروز كودكان مي باشد، پرداخته است . يكي از مباحث پيچيده حقوق خانواده مي باشد و با « حضانت « تحقيق از نوع توصيفي وتحليلي بوده است. موضوع وجود مطالعات گسترده پيرامون آن از سوي حقوقدانان، هنوز مسائلي از آن ناشناخته مانده است. در اين نوشتار ضمن پاسخگويي به برخي از چالشهاي موجود در امر "حضانت " عمدتا به كاستي ها و نارسايي هاي قواعد و مقررات مربوط به آن با تكيه بر فقه و قانون مدني پرداخته است. نتايج نشان مي دهد كه حضانت نوعى از ولايت است كه شارع متعال است و آنان « تكليف » نيست كه قابل اسقاط باشد، بلكه يك « حق » براى پدر و مادر در طول يكديگر قرارداده است و نمى توانند از خود سلب مسئوليت نمايند .اگرچه شيردادن حق است و مادر مى تواند آن را اسقاط نمايد، ولى قانونگذار مواردى را براى سقوط حضانت پيش بينى كرده است; و نيز با بيان مطالب مربوطه ديگر، به اثبات رسيده است كه حضانت اولاد نامشروع بر عهده پدر و مادر طبيعى اوست نه آحاد جامعه و يا دولت اسلامى; فقط بين آنها توارث وجود ندارد و در ساير احكام مانند اولاد قانونى است.