معماري سبز و مديريت شهر پايدار

در سال هاي اخیر بیانیه ها و مقالات متعددي در زمینه اصول معماري سبز توسط محققان مختلف در سراسر دنیا به رشته تحریر درآمده است. اغلب این بیانیه ها با اختلاف اندك موضوعاتی را در زمینه تشویق طراحان به حفاظت از انرژي ونیز در نظر گیري ویژگی هاي محلی مكان و كار با كاربران ساختمان و جوامع اطراف آن تثبیت نموده اند.اجتماع مافراتر از امكانات آن زندگی می كند. مادرمكان وزمان محدودي زندگی خود از طریق الگوهاي نادرست رفتاري زمین را از سرمایه هاي بزرگش محروم می كنیم. این الگوها محیط زیست را ویران می كند واین درحالی است كه ما براي دوره طولانی بقاء طی نسل هاي آتی به آن وابسته ایم. برخی از معماران براي ایجاد پیوند وهماهنگی بین انسان و محیط طبیعی از طریق فضاي معماري به فكر استفاده از مصالح ومواد طبیعی افتادند. كاربرد روزافزون و گریز ناپذیر تكنولوژي صنعتی و سپس تكنولوژي الكترونیك موجب شد كه گروهی از معماري سبز برخاسته از معماري پایدار و توسعه پایدار بوده كه این نیز ناشی از نیاز انسان امروز در مقابل پیامد هاي سوءجهان معماران وشهرسازان در پی یافتن راه حل هایی براي آشتی دادن تكنولوژي پیچیده با طراحی ومسائل محیطی باشند . صنعتی و مصرفی عصرحاضر است. حفظ و حراست از منابع طبیعی جهان، مصونیت از آلودگی هوا و سایرآلودگیهاي محیطی، حفاظت از لایه ازن، بهداشت جسمی و روانی، آینده بشریت و ... ازموضوعاتی است كه در این راستا مطرح بوده و ضرورت آن به طراحی سبز عملی است براي حل مشكلات كه طی آن منابع طبیعی قبل ، بعد وطی پروسه تولید وساخت به كمترین حد آسیب می بیند عنوان یك وظیفه جهانی روز بهروز آشكارتر میشود دستیابی به یك شهر پایدار است كه البته خود شهر پایدار نیز نیازمند یك مدیریت می باشد كه این مدیریت را مدیریت شهر عملی شدن تمامی امور فوق نیازمند داشتن یك مدیریت قابل در مرحله برنامه ریزي و اجرا و استفاده می باشد كه نتیجه آن ، به علاوه درمسیر این عمل مصالح باید مفید بوده ،عمرطولانی داشته و قابل بازگشت به چرخه طبیعت باشند . واژههاي كلیدي: معماري ، طبیعت ، معماري سبز،محیط زیست ، منابع طبیعی پایدار می نامیم.