اثر مواد پايداركننده نوري بر مقاومت به ضربه قطعات PMMA تزريقي در برابر عوامل محيطي

یكی از روشهای كاهش اثرات مخرب هوازدگی (Weathering) بر خواص قطعات ترموپلاستیكی، استفاده از مواد افزودنی پایداركننده نوری می باشد . در این تحقیق، تأثیر هوازدگی به صورت شبیه سازی شده )استفاده از دستگاه شبیه ساز نور خورشید( بر میزان مقاومت به ضربه قطعات قالبگیری تزریقی تولیدشده از ترموپلاستیك پلی متیل متاكریلات( PMMA ) به صورت خالص و با افزودنیSONGSORB3280 به شكل پودر مورد بررسی قرار گرفته است. نمونه های مورد آزمایش با ضخامت mm 3/2 با فرآیند قالبر گیری تزریقی تولید شدند. پارامترهای طول موج اشعه UV و نوع ترموپلاستیك، رطوبت و دما در آزمایش ها ثابت بوده و پارامترهای متغیر، مدت زمان قرارگیری قطعات در برابر UV و درصد تركیب پایداركننده نوری بوده اند. قطعات تولیدشده در دستگاه شبیه ساز عوامل محیطی قرار داده شدند. پس از خروج قطعات از دستگاه در زمانهای مختلف، مقاومت به ضربه نمونه ها طبق استاندارد ASTM D-6110 اندازه گیری گردید. نتایج به دست آمده نشان دهنده كاهش میزان مقاومت به ضربه نمونه ها با گذشت زمان بیشتر در برابر UV بوده است. همچنین با افزایش میزان ماده افزودنی، شیب كاهش میزان مقاومت به ضربه در اثر گذشت زمان كاهش یافته است. لذا استفاده از ترموپلاستیك PMMA به صورت خالص و بدون مواد افزودنی در كاربردهایی كه به صورت بلند مدت در معرض عوامل محیطی قرار داشته و نیاز به تحمل ضربه دارند، مناسب نبوده و منجر به از دست رفتن خواص آن به میزان چشمگیری خواهد شد. وجود مواد پایداركننده نوری، زمان استفاده از قطعات در برابر عوامل محیطی را برای كاربردهایی كه نیاز به مقاومرت به ضربه مشخصی داشته باشند، افزایش خواهد داد.