اصلاح الگوي مصرف و نگهداشت انرژي (نقش معماري در نگهداشت انرژي)

گسترش روز افزون نیاز به انرژی و محدود بودن منابع فسیلی و تجدیدناپذیر و فاجعه ی افزایش آلودگی محیط زیست ناشی از سوزاندن این منابع، همچنین بحث گرم شدن هوا و اثرات پدیده ی گلخانه ای و ضرورت متعادل س اختن دی اكسیدكربن، همگی لزوم صرفه جویی در مصرف سوخت های فسیلی و توجه به اصلاح الگوی مصرف و نگهداشت انرژی را ایجاب می كند. آنچه مسلم است این است كه معماری در این زمینه نقشی اساسی دارد. در واقع نیاز به آسایش و راحتی بی قید و شرط باعث شده است كه استفاده كنندگان از ساختمان ها، چه در خانه ها و چه در محیط های كاری، نیازی فزاینده به انرژی در بخش خانگی و صنعتی داشته باشند. انسان ها اكنون از لحاظ صرفه جویی در موقعیتی بحرانی قرار دارند. از این روی برای اجرای استانداردها و معیارهای دائمی صرفه جویی در انرژی، تعیین و كنترل دقیق مصرف انرژی در ساختمان، امری حیاتی است. فن آوری مربوط به این هدف نیز بسیار اهمیت دارد. فن آوری صرفه جویی در انرژی در طراحی پایدار، روندی است كه همواره رو به تحول است. این امر نیز با استفاده از دو اصل طراحی دستی (manual) و طراحی بر اساس فاكتورهای تكنولوژیكی جدید و بافت های هوشمند مطرح می شود . بنابراین هدف از نگارش این مقاله كه با روش توصیفی- تحلیلی و گردآوری اسنادی اطلاعات انجام شده است، دستیابی به نكاتی است كه با استفاده از آنها بتوان ضمن بهره گیری از انرژی های طبیعی، كارآمدترین شرایط را در جلوگیری از اتلاف انرژی مهیا ساخت. در ادامه نتایج به دست آمده به شرح ذیل می باشد: 1- تركیب فن و معماری و شكل گیری معماری بر اساس مقتضیات انرژی و حركت به سوی طراحی پایدار. 2- هماهنگی معماری با محیط و همخوانی با پتانسیل های طبیعی