"بناهاي تاريخي- توسعه شهري، تعامل يا تقابل" "مطالعه ي موردي مجموعه دخمه هاي مانكجي ليميجي هوشنگ هاتريا و گلستان بانوي شهر يزد"

با افزایش روز افزون جمعیت و نیازها و مطالبات زندگی شهري، شهرها ناگزیر از توسعه می باشند. در بسیاري از موارد بناهاي تاریخی كه بیانگر هویت معماري و فرهنگی شهرها هستند به عنوان سدي در برابر توسعه ي شهري جلوه گر می شوند و به گونه اي كه تا كنون مشاهده شده در ایران در بسیاري از موارد ساختمان هاي تاریخی فداي توسعه ي شهري شده و این در حالی است كه بناهاي تاریخی زنده كننده ي هویت تاریخی، فرهنگی، معماري، خاطرات فردي و خاطرات جمعی و جامعه اي هستند. اگرچه توسعه ي شهري نیاز جامعه است و جذابیت هاي خود را داراست ولی حذف بناهاي تاریخی موجب احساس بی هویتی در شهر، از دست داد گذشته و از بین رفتن خاطرات جامعه می شود . چون شهر ناگزیر از توسعه است، این موضوع همواره به عنوان یك تقابل بین بناهاي تاریخی و توسعه ي شهري خودنمایی كرده است و باعث شده بسیاري از بناهاي تاریخی شهرها تخریب شوند در این میان دیدگاه دیگري هم وجود دارد كه بناي تاریخی نه تنها مانع توسعه شهري نیست بلكه می تواند در جهت توسعه شهري مثمر بوده و به جاي تقابل با آن تعامل نماید. در این پژوهش ضمن بررسی تقابل ها به بیان و شناخت نكات مثبتی كه منجر به تعامل می گردد پرداخته شده است.همچنین جهت بررسی مستند این مقوله مجموعه دخمه هاي مانكجی لیمیجی هاتریا و گلستان بانوي شهر یزد كه روزگاري در خارج شهر یزد بوده و اینك توسط بافت نوساز و توسعه یافته شهر یزد احاطه گردیده است مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.در این مطالعه شیوه پژوهش كیفی و مبتنی بر مطالعات توصیفی- تاریخی است.