تدليس در نكاح از منظر فقه و حقوق ايران

تدلیس (یا فریب درنكاح)، یكی ازمباحث مهم و قابل توجه در حقوق خانواده می باشد. هرچند بحث فریب در نكاح ازمسایل مستحدثه نبوده و مسبوق به سابقه می باشد ولی متأسفانه امروزه این معضل اجتماعی ابعاد وسیعتري نسبت به گذشته پیدا كرده وپرونده هاي موجود دردادگاههاي خانواده دراین زمینه، مبین این حقیقت تلخ استكه متأسفانه ازدواجهاي فراوانی به دلیل عدم صداقت یكی ازطرفین وفریب طرف دیگر منجر به طلاق می شود. تدلیس ممكن است ازناحیه یكی ازطرفین عقد نسبت به طرف دیگر یاتوسط شخص ثالث انجام پذیرد. این عمل داراي دوجنبه حقوقی وكیفري می باشد وضرروزیان هاي مادي ومعنوي هم درحین دعواي فسخ ویابطورجداگانه قابل مطالبه خواهد بود. در پژوهش حاضر، بطور دقیق در مسئله نكاح وارد و به مسائل مختلف جهت تبیین هر چه بهتر و رسا بودن مطلب جهت تفهیم موضوع پرداخته و سپس به تعریف لغوي واصطلاحی تدلیس، آثار و ضمانت اجراهاي آن در آراء صاحب نظران آراء فقهی و حقوق مدنی ایران پرداخته شده وجایگاه آن را در نظامهاي حقوقی مذكور تبیین خواهیم كرد.