جلوه هاي تشيع در رفتار و آثار حاكم نيشابوري

تشیع به معناي حب عترت(ع) در رفتار و آثار حاكم نیشابوري برجسته است. لذا او كه یگانهي دورانش بود مورد بیمهري برخی اصحاب تسنن قرار گرفت. گرچه در كارنامهي حاكم شاهدي بر اعتقاد به عصمت یا نصب الهی علی(ع) و یا انحراف از سه خلیفه دیده نمیشود لیكن در برخی رفتار و آثارش علاقهي كمنظیري به خاندان رسالت(ص) همراه با انحراف قابل توجهی از معاندان با علی(ع) وجود دارد. او اصحاب كساء(ع) را مصداقهاي خاص عترت دانسته برایشان مناقب نسبتاً مناسبتري مانند احادیث غدیر ، سروري فاطمه(س) فرزندي پیامبر(ص) حسنین(ع) آورده است. عنایت به امامان(ع) و نقل حدیث از طرق آنان(ع) ، سادات و یا شیعیان در كنار نقلهاي انتقادآمیز از اصحاب جمل، صفین و نهروان از تجلیات تشیع در كارنامهي اوست. مضافا دفاعش از اهل بیت(ع) با تالیف كتاب و اهتمام به بعضی محبان عترت(ع) چون شافعی، نسایی، ابن خزیمه از دیگر جلوههاي تشیع در رفتار و آثارش است.