بررسي انگيزه هاي خوشبيني و بدبيني از ديدگاه امام علي(ع)در نهج البلاغه

نهج البلاغه ازجمله شاهكارها در حوزه تعلیمات اسلامی است كه در آن توجه به عزّت، كرامت و سلامت جسم و روان انسان از اهمیت بسزایی برخوردار است. نهج البلاغه از دیرباز مورد توجه صاحبان علم و دانش بوده است. و آنها سعی كرده اند سخنان گهربار امام را از این كتاب به نحوي احسن در جهت بهبود زندگی انسانها استخراج كنند. از آنجایی كه نوع نگرش وبرخورد افراد نسبت به جهان و اطرافیان تاثیر زیادي بر سلامت آنها دارد. امام علی (ع) در نهج البلاغه همواره افراد را به فضایل اخلاقی از جمله خوشبینی نسبت به اطرافیان و جهان دعوت كرده است. و افراد را از اثرات سوء رذایل اخلاقی ازجمله بدبینی بر حذر داشته. و در اكثر موارد از دو كلمه حسن ظن و سوء ظن استفاده كرده است. پیشرفت علم : بیانات امام را درباره اثرات مثبت خوشبینی و اثرات منفی بدبینی تصدیق كرده است. زیرا بسیاري از روانشناسان معتقدند بدبینی ریشه بسیاري از مشكلات جامعه می باشد. ما در این مقاله ابتدا به بیان تعریف خوشبینی، تعریف بدبینی، بیان انگیزه هاي خوشبینی در نهج البلاغه، انگیزه هاي بدبینی در نهج البلاغه وسپس بیان جایگاه خوشبینی وبدبینی در جامعه از دیدگاه امام علی (ع ) درنهج البلاغه می پردازیم.