أهل البيت (ع) و مراثيهم الشّعريّة

مرثیه سرائی یكی از مهم ترین فنون شعري است كه شاعران و ادیبان از دیر باز به آن پرداختهاند وامامان معصوم (ع) نیز از این امر مسثنی نبوده بلكه مانند هر انسان باعاطفه واحساس، شاد و یا اندوهگین میشدند لذا معصومین (ع) توجه ویژهاي به اشعار حكمت آموز در سوگواري ومرثیه سرائی داشتهاند. گاهی این اشعار را خود میسرودند وگاهی به سرودههاي دیگران متمثل میشدند وگاهی دوستداران خویش را تشویق میكردند تا براي ابراز همدردي با مصیبت دیدگان و یا زنده نگهداشتن یاد وخاطره از دست رفتگان به مرثیه سرائی روي آورند همچنانكه براي بیان مظلومیت وظلم وستم روا رفته بر اهل بیت(ع) سوگواري ومرثیه سرائی با شعر را توصیه مینمودند كه یكی از راههاي آن رؤیاهاي صادقهاي بود كه در عالم خواب، شاه بیتهایی را در ذكر مصیبتشان به آنها القاء مینمودند