تحليلى بر نقش گردشگري در توسعه پايدار روستايى

صنعت گردشگرى به عنوان بزرگترين و متنوع ترين صنعت در دنيا به حساب مي آيد. بسياري از كشورها اين صنعت پويا را به عنوان منبع اصلي درآمد، اشتغال زايي، رشد بخش خصوصي و توسعه ي ساختار زيربنايي مي دانند. صنعت گردشگري امروزه به قدري در توسعه ي اقتصادي، اجتماعي كشورها اهميت دارد كه اقتصاددانان آن را ( صادرات نامرئي ) نام نهادند. كشور ايران از نظر منابع طبيعي جزء 10 كشور برتر دنيا مي باشد كه مي تواند از اثرات حاصل از گردشگري در كاهش مشكلات بيكاري و درآمد اقتصادي بهره مند شود اما با توجه به آمارهاي موجود، ايران از اين فرصت بهره كافي نبرده است .يكي از اين منابع كه مي تواند بسياري از تهديدها را به فرصت تبديل كند منابع موجود گردشگري در محيط روستاها مي باشد. در اين راستا در پژوهش حاضر به روش توصيفى تحليلي و با استفاده از شيوه كتابخانه اى ابتدا به بررسى مفهوم گردشگرى و گردشگرى روستايى پرداخته مى شود، سپس انواع و پيامدها و مشكلات گردشگري روستايى در ايران ذكر مي شود، و در نهايت نيز به نقش گردشگري روستايى در توسعه روستايي همراه با پيشنهاداتي جهت گسترش گردشگرى روستايى اشاره مى گردد.