جايگاه كثرت گرايي ديني در عرفان اسلامي

كثرتگرایی دینی، به دنبال اثبات این مطلب است كه حقانیّت و رستگاري، مخصوص یك دین خاصّ نبوده و همۀ ادیان یا حتی تمامی مكاتب بشري، بهرهاي از حقیقت مطلق دارند. دیدگاه بعضی از عرفا دربارة وحدت متعالی ادیان و نیز نظریۀ وحدت وجود سبب شده است ، عرفان اسلامی نیز محملی براي نظریۀ كثرت گرایی غربی در نظر گرفته شود. هدف مقالۀ حاضر دستیابی به پاسخ این پرسش است كه جایگاه كثرت گرایی دینی در عرفان اسلامی چیست و آیا می توان عرفا را پیرو نظریۀ كثرت گرایی یا پلورالیسم غربی دانست؟ با بررسی پژوهشهاي انجام شده در این مورد می توان گفت، دیدگاه عرفا از میان نگرشهاي موجود درباره تنوع ادیان، تنها شمول گرایی را دربرمیگیرد و مفاهیم مطرح شده در شاخههاي مختلف كثرتگرایی دینی، با دیدگاه مبتنی بر تساهل و تسامح عرفا متفاوت است.