تجربيات اجرايي احداث موجشكن سنگي در آب عميق

فرآيند احداث موجشكن سنگي داراي متغيرهاي فني و اقتصادي متعددي است كه براي ساخت يك موجشكن بايد بر آنها تسلط يافت و زماني كه اين متغيرها كاملاً درك گردند نقطه آغازي براي طرح و اجراي يك موجشكن كامل و بي نقص فراهم مي گردد. اين متغيرهاي متعدد كه، در قالب پارامترهاي محيطي و پارامترهاي سازه اي، طرح جانمايي و مقطع اوليه يك موجشكن سنگي را شكل مي دهند و سپس توسط پارامترهاي ژئوتكنيكي، پارامترهاي اجرايي، و پارامترهاي نگهداري تكامل يافته و نهايي مي گردند تا مقاومت سازه موجشكن را براساس معيارهاي پايداري تعيين نمايند، با اندركنش پيچيده اي يكديگر را تحت تاثير قرارمي دهند و همين موضوع است كه فرايند طرح و اجراي موجشكن هاي سنگي را در زمره مسائل پيچيده مهندسي قرار مي دهد كه با تغيير شرايط طراحي از سايتي به سايت ديگر آن را به پروژه اي جديد تبديل مي نمايد. حساسيت بالاي موجشكن هاي سنگي نسبت به تغييرات متغيرها، اين پيش بيني منطقي را به وجود مي آورد كه با افزايش قابل ملاحظه عمق آب محل احداث به عنوان يكي از فاكتورهاي اصلي، انتظار برخي تغييرات در فرآيندهاي احداث موجشكن هاي سنگي به وجود آيد. احداث موجشكن هاي بندر خدماتي پارس كه براي نخستين بار در آبهاي عميق جنوب كشور انجام پذيرفت، نشان داد كه با افزايش عمق آب و احجام عمليات، تمهيدات اجرايي جديدي لازم است تا در هنگام ساخت موجشكن، جايگزيني مصالح نامناسب به جاي مصالح مناسب اتفاق نيفتد. در اين مقاله براساس تجربيات اجرايي حاصل، كلياتي از جنبه هاي اجرايي جديدي كه در احداث موجشكن هاي مايل سنگي در آبهاي عميق به وجود مي آيد و حتي توانايي ايجاد تغييرات در ساختار آن را فراهم مي سازد، مورد بحث قرار مي گيرند.