الگوي رفتاري امريكا درقبال ايران پس ازجنگ سرد (1991-2012)

قدرت های بزرگ همیشه سعی داشتهاند با به حداكثر رساندن قدرت خود به جایگاه ممتاز، نسبت به سایر قدرتها دست یابند. طی سالهای پس از جنگ سرد، ایالات متحده امریكا به دنبال رهبری بر جهان تك قطب بوده و در این راستا تلاشهای فراوانی نموده تا بتواند به تثبیت قدرت هژمونیك خود در منطقه بپردازد. ولی با وجود مخالفت بازیگران منطقهای مانند ایران با چالشها و موانع جدی روبه رو بوده است. و بدین ترتیب در صدد برآمده با به كارگیری روشهای متعدد از تهدید و فشار گرفته تا تحریمهای گوناگون به مقابله با قدرت جمهوری اسلامی ایران بپردازد. و این استراتژی پس از جنگ سرد با شدت بیشتری توسط دولتمردان آمریكا بدون در نظر گرفتن گرایش حزبی آنها دنبال گردید. به گونهای كه عملا تفاوتی در سیاستهای اوباما كه با شعارانتخاباتی مذاكره بدون پیش شرط با ایران وارد كاخ سفید شد و بوش كه ایران را تهدید به حمله نظامی می نمود، وجود نداشت. این پژوهش در صدد است كه، با ارائه چارچوب نظری در قالب رئالیسم تهاجمی تبیین نمایدكه امریكا چه الگوی رفتاری را پس از جنگ سرد در قبال جمهوری اسلامی ایران ارائه نموده است. و در این راستا، به تحریمهای گوناگون یكجانبه امریكا علیه ایران اشاره شده و چالشهای كه در راه مذاكره این دو كشور وجود دارد بررسی می شود.