كارافريني سازماني و ميزان تاثير ساختار سازماني بر روي آن

تغییرات سریع محیطی شرایط جدید را برای سازمان های كنونی ایجاد كرده است. در این بین كارافرینی سازمانی را می توان از جمله عوامل مهم برشمرد كه تاثیر بسزایی در موفقیت و رشد اقتصادی بنگاه ها و حتی كشورها دارد. تفكر كارافرینی و استفاده از آن در سازمان ها امری اجتناب ناپذیر تلقی می شود. همانگونه كه تولد و مرگ سازمان ها به بینش و بصیرت و توانایی موسسین آن بستگی دارد, رشد و بقای آن ها نیز در گرو عواملی نظیر خلاقیت و نوآوری منابع انسانی آن ها می باشد. اگر مدیران, برنامه ریزان و كاركنان سازمان كارآفرین باشند فرصت های اقتصادی را بهتر درك كرده و قادرند از منابع موجود به منظور نوآوری استفاده بهتری نمایند. پرورش و تقویت روحیه كارافرینی در سازمان مستلزم فراهم آوردن بستری مناسب می باشد, ساختار و تشكیلات سازمانی یكی از بسترهای مناسب ایجاد كارافرینی سازمان می باشد. در واقع ساختار سازمانی را می توان از جمله عوامل تاثیرگذار بر ایجاد كارافرینی سازمانی دانست. در این پژوهش سعی شده است كه رابطه بین ساختار سازمانی و كارافرینی سازمانی مورد بررسی قرار گیرد. فرضیه اصلی پژوهش این است كه بین كارافرینی سازمانی و ساختار سازمانی رابطه معنا داری وجود دارد.فرضیه های فرعی پژوهش عبارتند از: وجود رابطه ی معنی دار بین رسمیت و كارافرینی سازمانی, تمركز و كارافرینی سازمانی و همچنین پیچیدگی و كارافرینی سازمانی .نتیجه تحقیق حاكی از آن است كه ساختار سازمانی مناسب باعث افزایش كارافرینی خواهد شد.