نقش آموزش بر بهره وري نيروي انساني

در سالیان نه چندان دور تفكر اصلی بر این بود كه یادگیری، كار و زندگی از هم منفك و جدا هستند. به همین دلیل آموزش هنگامی بهینه و درخور محسوب می شد كه قبل از آغاز فعالیت كاری به افراد داده می شد. در این نظریه آدمی زمانی را برای آموزش صرف می كرد و سپس به سمت كار و زندگی حركت می نمود و دیگر برای آموزش زمانی نداشت. در حال حاضر این تفكر در جامعه جهانی و در عرصه های مختلف جایگاهی ندارد و آموزش جزء جدانشدنی وجود آدمی گردیده است. هر سازمان برای نیل به اهداف خود به كاركنانی فعال و قابل انعطاف با شرایط مختلف نیاز دارد. هنگامی كه سازمان به اجرای سیستم های پویای آموزش و بهسازی نیروی انسانی اهتمام بورزد، نیروی انسانی عضو قابلیت انعطاف پذیری با شرایط مختلف سازمان را پیدا خواهد كرد، به عبارت دیگر آموزش و بهسازی اقدامی كارآمد از سوی مدیر سازمان در جهت بالا بردن سطح شایستگی اعضای سازمان است. امروزه نیروی انسانی مهم ترین عامل مولد است، در گذشته اعتقاد بر این بود كه سرمایه و منابع مادی روند توسعه اقتصادی و اجتماعی كشور را تعیین می كند اما در جهان كنونی منابع انسانی كارآمد در این امر تاثیر اصلی را دارد. منابع انسانی كارآمد باعث افزایش سرمایه، بهره برداری از منابع مختلف جامعه و ساخت و تولید روزافزون می گردد؛ به عبارت دیگر منابع انسانی كارآمد پیشبرد جامعه در راستای توسعه ملی را تضمین می كند. كش.ری كه نتواند مهارت ها و دانش مردمش را توسعه دهد و از آن در اقتصاد ملی به نحو مؤثری بهره برداری كند، قادر نیست هیچ چیز دیگری را توسعه بخشد.سرپرستان واحدهای مختلف سازمان، مسئولین اصلی ارتقای موقعیت سازمان هستند، یكی از راه های اساسی این امر بالا رفتن سطح دانش كاركنان است. سرپرستان معتقدند كه دوره های آموزشی ضمن خدمت می تواند قابلیت های دانشی و مهارتی نگرش مناسبی را در كاركنان پرورش دهند. با این همه، گاه عوامل زمینه ساز تغییر رفتار در كاركنان را مورد غفلت قرار می دهند كه چنین غفلتی تمام تلاشهای آنان را در راستای بهبود سازمان با ناكامی روبرو می سازد.