مقايسه تطبيقي نظريات توسعه و پايداري با الگوي پيشرفت اسلامي ايراني

گفتمان توسعه در شروع با تأكید بر اقتصاد و شاخصه های كمی وارد ادبیات برنامه- ریزی كشورهای جنوب شده است. پس از شكست توسعۀ اقتصادی در فرایند توسعۀ كشورهای جنوب، لزوم بازنگری و تغییر در مفاهیم توسعه ایجاب گشت. حاصل این بازنگری، اصطلاحات جدید توسعه اجتمای، فرهنگی و سیاسی و در نتیجه توسعه چندبعدی بود كه در دهههای پایانی قرن بیستم میلادی، واژۀ توسعه پایدار جایگزین تمام واژگان در این زمینه شد. به نظر میرسد بازنگریهای متعدد و متوالی در واژۀ توسعه، نسخه های از پیش نوشته شده ی اند كه بنابر اقتضای زمان برای بازی دادن سرزمین های مستعمرۀ قدیم و ایجاد جهان دوقطبی و هژمونی تسلط كشورهای توسعه یافته بر ملل در حال پیشرفت با نظم و ترتیب رونمایی می- گردند. در این تحقیق با بررسی تطبیقی نظریات توسعه و پایداری با الگوی پیشرفت ایرانی اسلامی سعی بر آن است كه مفاهیم پیشرفت درونی و بومی با نظریه های بیرونی مقایسه شود. روش تحقیق این مقاله بر اساس تحلیل محتوا و جمع آوری اطلاعات به صورت كتابخانهای- اسنادی می باشد.