بررسي منابع تأمين مالي در شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

شركت ها برای گسترش فعالیت و سرمایه گذاری نیازمند تعامل با بازارهای مالی برای جذب سرمایه هستند. نقش سرمایه به عنوان یكی از اركان رشد و توسعه اقتصادی پذیرفته شده است. مدیران مالی می توانند با شناخت منابع مختلف تامین مالی اقدام به حداكثر نمودن ثروت سهامداران نمایند. یكی از مسائل مهم مرتبط با تشكیل سرمایه و سرمایه گذاری تامین مالی آن است. پژوهش حاضر به بررسی منابع مختلف تامین مالی شامل وام كوتاه مدت, وام بلند مدت و انتشار سهام و مقایسه آنها با یكدیگر در شركت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 89-1383 می پردازد. لازم به توضیح است كه صدور اوراق مشاركت نیز به عنوان یك روش تامین مالی در كشور مطرح است ولی از آنجایی كه دفعات و میزان آن نسبت به سایر روش ها ناچیز بوده در این پژوهش مورد مطالعه قرار نگرفته است. بر این اساس, پس از مروری جامع بر ادبیات موضوعی, اطلاعات لازم برای نمونه آماری با استفاده صورت های مالی حسابرسی شده شركت ها و برخی نرم افزارهای بورسی جمع آوری گردید. در نهایت از روش های آماری آزمون فریدمن (friedman Test) , آزمون ككران (Cochran Test) و محاسبه فاصله اطمینان 95% برای بررسی و مقایسه منابع مختلف تامین مالی استفاده شد. نتایج آزمون های مذكور نشان می دهد از میان منابع تامین مالی , وام بلند مدت نسبت به سایر روش های تامین مالی چه از لحاظ دفعات بكارگیری و چه از لحاظ مبلغ طی سال های مورد بررسی برای شركت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران, بهترین روش بوده است.