آمايش سرزمين و بارگذاري مناسب صنايع (نمونه موردي استان اصفهان)

آمايش سرزمين land use به منظور ايجاد تعادل توسعه در مناطق يك كشور و استفاده بهينه از منابع موجود در هر ناحيه جغرافيايي مي باشد . بر اي رسيدن به پيشرفت و توسعه و توزيع عادلانه در آمد و فعاليت ها بين نواحي مختلف و به ويژه تاكيد بر توسعه در نواحي حاشيه اي جهت توزيع و پراكنش منطقي جمعيت بحث آمايش مطرح مي شود .براي دست يابي سريع تر به اقتدار اقتصادي ، ساماندهي فضايي صنايع در پهنه سرزمين بايد بر اساس كسب اهداف كارايي ، بازدهي هر چه بيشتر و عدم تخريب محيط زيست باشد تا با صرف حداقل منابع ، حداكثر منافع براي رشد اقتصادي كشور حاصل شود . بنابر اين لازم است با شناسايي مناطق مختلف از نظر برخورداري از امكانات و قابليت ها ،مناسب ترين مكان ها جهت بار گذاري و استقرار واحد هاي صنعتي انتخاب گردد . نمونه موردي كه در اين پژوهش مورد بررسي قرار گرفته است استان اصفهان مي باشد كه از حيث مقام و موقعيت صنعت در كل كشور داراي رتبه دوم و با تعداد 650 كارگاه بزرگ صنعتي يعني معادل 6/10% كل صنايع كشور از اهميت قابل توجهي برخوردار است. اين تحقيق با اين فرضيه مطرح شده است كه: توزيع فضايي در استان اصفهان داراي آشفتگي است اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي و آماري و با استفاده از مدل هاي محاسبه ضريب توزيع D.Q و محاسبه گنجايش توسعه صنعتي به تجزيه و تحليل موضوع پرداخته، سعي در نشان دادن راهكارهايي در اين زمينه مي باشد.