چكيده فارسي :
تنطيم كنش متقابل بين عوامل انساني و عوامل محيطي به منظور ايجاد سازمان سرزميني مبتني بر بهره گيري بهينه از استعدادهاي انساني و محيطي آمايش سرزمين ناميده مي شود. در همين راستا، بررسي پيوند بين نقاط سكونتگاهي كه در چارچوب راهبرد شبكه اي ايجاد مي شود ، موجب مي گردد كه در تدوين برنامه هاي توسعه اولأ به عوامل تأثير گذار توسعه توجه شود و ثانياً با شناخت روابط و چگونگي تأثير متقابل آنها بر يكديگر كه در قالب بررسي انواع پيوندها صورت مي گيرد، چارچوب سياستگذاري واحدي را براي نقاط شهري و روستايي و يا ساير نقاط هم پيوند ارايه گردد. در راهبرد شبكه اي تقسيم نقاط شهري و روستايي در دنياي ارتباطات و كاهش فاصله ها معني چنداني ندارد ، بلكه جريان هاي مختلف كالا ، نيروي انساني ، خدماتي و نظاير آن است كه به صورت شبكه اي به فضاي زندگ ي انسانها شكل مي دهد. فضايي كه تنها كاركردي يا مفعول نيست بلكه عامل مهمي در فرآيند تحقق توسعه پايدار محسوب مي شود.
