تبلور و ابراز فرهنگ و هنر مردم عسلويه توأم با توسعه گردشگري پايدار منطقه

جنبش های شهرسازی اخیر در شهرهای ایران و بویژه تهران، شهرهای دیگر با وجود تكاپو، از جهتی رو به صعود كمی و از جهت دیگر رو به سقوط كیفی، از لحاظ تقلیدهای كوركورانه در معماری ساختمان بدون توجه به فرهنگ منطقه و تنها با نگاهی از حیطه زیباشناسی، به دور از كاربردی بودن آن، هستند كه باعث عدم توجه بازدیدكنندگان از چنین مكان هایی می شود. این امر بدنبال خود، ضعف در پایداری مناطق بومی را به همراه داشت ه است . با تحقیقات میدانی و تجربی در زندگی مردم بومی و غیربومی ساكن در عسلویه، چه از ابعاد فرهنگی و چه از لحاظ صنعت ساخت، عدم توجه به موارد فوق را می توان به وضوح شاهد بود. شهرستان عسلویه با داشتن سنتها، مراسم خاص محلی و لباس های مخصوص به خود، دارای یك فرهنگ غنی، باارزش و قابل ارائه به قشرهای دیگر می باشد. توجه به این شهرستان با رفت و آمدهای متعدد و انحصاری كه به سبب وجود منطقه پتروشیمی، دارا میباشد، از یك سو حائز اهمیت بوده و از سوی دیگر عدم وجود امكانات مناسب برای تأمین نیازهای یاد شده در آن كه بتواند پاسخگوی تبلور مسائل فرهنگی و گردشگری پایدار آن منطقه، برای مردمی كه به آنجا رفت و آمد دارند و یا سفر خواهند كرد، باشد و همچنین بتوان از آن بعنوان یك سمبل در نوار ساحلی آنجا برای كشتی هایی كه عبور میكنند، بهره جست. برای تحقق بخشیدن به این هدف، میتوان با در نظر داشتن معماری بومی منطبق بر آنجا و شناخت فرهنگ، هنر و سنتهای ساكنین به نوعی توسعه صنعتی و اقتصادی را همگام با توسعه گردشگری، با ایجاد امكانات مناسب و متناسب، كارا دانست و گامی موثر در این زمینه برداشت.