توسعه سنتي محلات ، ريشه ها ، ديدگاه ها و چالش ها

در چند دهه اخیر ظهور گروه نوشهرگرایی و ارائه دیدگاه های متفاوتی مانند توسعه سنتی محلات، توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی، دهكده های شهری و رشد هوشمند توجه بسیاری از صاحب نظران را به خود جلب نموده است. اعضای این كنگره مانند جنبش مدرن خود را متعهد به یك منشور نموده اند و در آن سطوح مختلفی - از منطقه كلان شهری تا یك ساختمان- را هدف طراحی و سیاست گذاری های خود قرار داده ان د. در این میان رویكرد توسعه محلات سنتی با اعتقاد بر اینكه مشكل بسیاری از شهرهای آمریكایی از دست دادن محلات سنتی است، اقدام به بازتولید و است خراج اصول محلات سنتی كرده است. بانیان اصلی این رویكرد - آندره دوانی و پلاتر زیبرك معتقدند كه اتومبیل محوری و پراكنده رویی ریشه بسیاری از مشكلات است. لذا اصولی كه آن ها بیان می دارند مانند پیاده محوری، تنوعی از وسایل حمل و نقل عمومی، توسعه فشرده و ... همه در راستای مقابله با این پدیده است. آرمان این رویكرد دستیابی به محله ای است خودبسنده كه ساكنین در آن كار و زندگی می .كنند و اكثر سفرهای خود را با وسایل حمل و نقل عمومی یا به صورت پیاده انجام می دهند اگرچه رویایی كه این نهضت در ذهن افراد ساخته است بسیار دلپذیر و زیبا بوده اما اثبات اینكه در واقعیت نیز به همان دلپذیری خواهد بود امری است كه هنوز به بوته آزمایش گذاشته نشده است. بنظر می رسد اینكه در یك پكیج كامل بتوان از منطقه تا محله را طراحی نمود بسیار دور از ذهن است. حتی اگر چنین اتفاقی بیفتد تعدد چنین محلاتی با ویژگی های كاملا از پیش تعیین شده و استفاده از مدول های مشخص بسیار تك بعدی است وصرفا به سلیقه و احتیاجات گروهی خاص پاسخ داده شده است. در این مقاله در ابتدای امر به بررسی رویكرد نوشهر گرایی به صورت اجمالی پرداخته شده است و سپس مفهوم توسعه سنتی محلات و اصول و اهداف آن ارائه شده اند. در نهایت مزایا و چالشهایی كه برای این رویكرد متصور است بیان شده است.