بررسي تاثير اقليم آسايش گردشگري شهر رامسر با استفاده از شاخص PET

توریسم صنعت گردشگری روندی است كه ازدیرزمان بااشكال خاص درجوامع انسانی وجود داشته تدریجا طی مراحل تاریخی سیرتكامل خود را تاعصرحاضر پیموده است توریست به عنوان یك صنعت درامدزا و ازهمه مهمتر وسیله ارتباط بین ملت ها و اقواممختلف درجهان و شناخت و اشنایی مردم با همدیگر مورد توجه همه كشورهاست وهمچنین آب وهوا ازمهمترین عوامل موثربرتعیین زمان مناسب گردشگری و توسعه صنعت توریسم است درحقیقت آب وهوا وتنوعات آن به عنوان یك منبع گردشگری مطرح است ازاین رو میخواهیم شهرزیبای رامسر را معرفی كنیم شهری كه درشمال ایران به عنوان عروس شهرهای ایران به شمار میرود و قلمروتوریستی بسیاری ازهموطنان كشورزیبای ماست و توریست های خارجی می باشد شهری كه دارای آب وهوایی بسیارعالی و دارای جاذبه های گردشگری بسیاری چون سواحل دریایی كاسپین روستاهایی با طبیعت بسیارزیبا می باشد هدف ما ازاین پژوهش بررسی اقلیم آسایشی میانگین دمای معادل فیزیولوزیك پیش بینهی شده شهررامسر براساس اماراب وهوایی ایستگاه های سینوپتیك درفاصله زمانی 2010-1980 است روش پژوهش توصیفی تحلیلی است برای تجزیه و تحلیل داده ها ازمدل PET به این نتیجه میرسیم كه ماه های اكتبر آبان و می خرداد بدون تنش سرما و ازنظرحساسیت حرارتی راحت و ماه های نوامبر آذر و آوریل اردیبهشت باتنش سرمای اندك و ازنظر حساسیت حرارتی كمی خنك و ماه های ژانویه بهمن فوریه اسفند ومارس فروردی و دسامبر دی باتنش سرمای متوسط و ازنظر ساسیت حرارتی خنك ماه های ژوئن تیر و سپتامبر مهر با تنش گرمای اندك و ازنظر حساسیت حرارتی كم یگرم و ماه های جولای مرداد و اگوست شهریور باتنش گرمایی متوسط و ازنظر حساسیت حرارتی گرم به عنوان ماه های مناسب برا یگردشگری می باشد