چالش هاي حقوق ايران با حقوق بين الملل در حوزه شناسايي مالكيت فكري

ایران از سال 2111 عضو سازمان جهانی مالكیت فكری است و حتی ایران در سال 1212 به پیمان پاریس برای حمایت از مالكیت صنعتی پیوست، همچنین در سال 2118 به پیمان مادرید برای ثبت بینالمللی علائم ملحق شد و در سال 2111 عضوتوافقنامه لیسبون به منظور حمایت از نام منشاء و ثبت بینالمللی آن شد كه حفاظت از نام جغرافیایی مرتبط با محصولات را تضمین میكند . اما، ایران تاكنون كنوانسیون برن برای حمایت از آثار ادبی و هنری را امضا نكرده است و عضو هیچ یك از كنوانسیونهای بینالمللی مربوط به حق تكثیر نیست و حتی به موافقتنامه تریپس هم نپیوسته است كه گویی با پذیرش چند سند بین المللی و عدم پذیرش سایر اسناد مرتبط بین المللی در زمینه مالكیت معنوی، تاثیرات منفی و چالش برانگیزی را برای كشور در سطح حقوق بین المللی فراهم می آورد و مانع از توفیق كامل در حمایت از مالكیت فكری و ایجاد شرایط مناسب برای فعالیت های تجاری و صنعتی در دراز مدت می شود و حتی عضویت دائم در سازمان تجارت جهانی را نیز به تاخیر می اندازد كه در این پژوهش سعی شده است، ضمن بررسی چالش های حقوقی ایران با حقوق بین الملل در زمینه مالكیت معنوی، پیامدهای ادامه این چالش ها نیز با توجه به برنامه های اقتصادی كوتاه مدت و بلند مدت ایران به روش توصیفی - تحلیلی مورد بررسی قرار بگیرد و در پایان راهكارهایی پیشنهاد شوند.