ايران و چالش شوراي امنيت

كشورهای خسته از جنگ بااعطای باج وتو به قدرتمندان آنروز علاوه بر تعیین رهبربرای جهان، آنان را از توسل به نیروی نظامی فراگیر غیرقانونی در رسیدن به اهداف خود بازداشتند.اما باظهور نوقدرتها در عرصه جهانی و ارتفاع نیاز جهان به داشتن رهبرو استفاده اغلب روبه تزاید ابزاری از شورای امنیت و حق وتوعلیه قدرتهای نوظهوراز جمله ایران وایجاد دشواریهایی درمسیر پیشرفت آنهالزوم بازنگری اساسی دراین مركزقدرت را افزایش داده است.بازنگری كه در آن همه قدرتها حق تصمیمگیری درمحیطی دموكراتیك راداشته باشند.واین حاصل نخواهد شد جز با عزم جدی قدرتهای نوظهورو تحول اساسی در ساختار شورای امنیت و كیفیت وتو.ازین رو، ایران به عنوان یكی از قدرتهای منطقه ای در حال تبدیل به فرا منطقه ای، میتواند باارایه نظریه اصلاحی عملی وعلمی كه مشاركت همه قدرتهابه نسبت قدرت مادی و معنوی خودرا شامل میشود، از سردمداران اصلاح باشد.اصلاحی كه هردولت بسته به قدرت مادی ومعنوی خوددارای تعداد رأی ومدت حضور مشخص در شورای امنیت میباشد.