بررسي نظا مهاي بهر هبرداري و نقش آنها در توسعه كشاورزي (نمونه موردي: دهستان سيب و سوران استان سيستان و بلوچستان)

نظام هاي بهره برداري كشاورزي، از ديرباز نقش مهم و بسزايي در توسعه كشاورزي داشته و همواره به عنوان يكي از مسايل بنيادي كشاورزي ايران در جهت به كارگيري صحيح منابع آبي و خاك به شمار آمده است، تا ميزان توليد، تخصيص و استفاده از فنون كشاورزي و تجهيز امور زيربنايي، ب هكارگيري ماشين آلات و استفاده بهينه از منابع با بازدهي مناسب داشته باشند. به همين منظور در اين پژوهش انواع نظا مهاي بهره برداري كشاورزي در دهستان سيب و سوران و نقشي كه در توسعه كشاورزي منطقه دارند مورد بررسي و شناسايي قرار گرفته است. روش تحقيق توصيفي و تحليلي و بر اساس اطلاعات كتابخانه اي و اسنادي و پژوهش هاي ميداني انجام يافته است. جامعه آماري شامل سرپرستان خانوارهاي كشاورز روستاهاي دهستان سيب و سوران استان سيستان وبلوچستان است. بر اساس فرمول كوكران، حجم نمونه 258 بهره بردار از 16 روستاي نمونه دهستان برآورد شده است. نتايج آزمون همبستگي كرسكال واليس نشان م يدهد كه بين نظا م هاي بهره برداري و توسعه كشاورزي رابطه معناداري وجود دارد. از بين نظام هاي بهر هبرداري موجود در منطقه، نظام خرده سرمايه داري، از نظر توسعه كشاورزي موفق تر و در رتبه اول قرار دارد و نظام هاي مشاع و دهقاني به ترتيب در رتب ههاي دوم و سوم هستند. به علت وجود برخي مشكلات در نظام خرده سرمايه داري، نظام بهره برداري سهامي زراعي و شركت هاي تعاوني كشاورزي مناسب ترين نظام براي منطقه پيشنهاد شده است.