پيامدهاي خصوصي سازي بخش كشاورزي (چايكاري در دهستان مريدان شهرستان لنگرود)

در راستاي برنامه هاي خصوصي سازي، بخش كشاورزي نيز مورد توجه دولت قرار گرفت و چايكاري نيز به عنوان يك فعاليت كشاورزي به دليل مشكلات ساختاري در توليد، خريد و فروش محصول، در جهت سامان دادن به وضعيت موجود، طرح اصلاح ساختار چاي (خصوصي سازي كشت و صنعت چاي ) در مناطق چايكاري شمال كشور، در سال 1379 به اجرا درآمد. با اجرايي شدن اين طرح، كه با هدف حل مسايل مطروحه صورت پذيرفت، نه تنها معضلات موجود حل نشد، بلكه مشكلات تازه تر و تشديد مسايل موجود در عرصه چايكاري نمود پيدا كرد كه بيش از همه چايكاران (مهم ترين و اصلي ترين بخش در زنجيره كشت و صنعت چاي) را تحت تأثير قرار داد . اين پژوهش به روش توصيفي– تحليلي و از طريق مطالعات كتابخانه اي و پيمايش ميداني (با ابزار پرسش نامه) و با تعداد 222 نمونه انتخاب شده از طريق فرمول كوكران، در دهستان مريدان، شهرستان لنگرود، به عنوان يكي از مهم ترين و با آمار توصيفي و آزمون SPSS نقاط چايكاري در منطقه انجام پذيرفت . در تحليل داده ها نيز از نرم افزار ويلكاكسون بهره گرفته شد. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه آنچه امروز پس از اجراي طرح اصلاح ساختار چاي اتفاق افتاده است، رهايي بخشي از باغات چاي در منطقه مورد مطالعه، كاهش انگيزه چايكاران براي تداوم فعاليت چايكاري، مقرون به صرفه نبودن درآمد چايكاري به نسبت سختي كار و هزينه هاي موجود، فشار و سخت گيري هاي بي جا از سوي عاملان خريد برگ سبز در كارخانه هاي چايسازي، نگرش يك سويه به مشكلات چايكاري و كشاندن تمامي مسايل به سوي چايكاران است؛ از اين رو جهت تداوم و پايداري كشت و صنعت چاي در كشور با توجه به اشتغال زايي اين بخش براي تعداد زيادي از افراد، بازنگري طرح اصلاح ساختار چاي و تبيين جنبه هاي عيني و شناخت عام لهاي حقيقي ركود چاي و حل مشكلات، ضرورتي اجتناب ناپذير است.