اثربخشي مداخله آموزشي مبتني بر مدل روان شناسي كنترل دروني در كاهش ناسازگاري زناشويي

در پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی مبتنی بر مدل روانشناسی كنترل درونی در كاهشناسازگاری زناشویی مورد بررسی قرار گرفته است. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروهكنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل 350 دانشجوی متأهل دانشگاه فرهنگیان بابل بود. برای تعیین نمونه ابتدا350 پرسشنامه منبع كنترل راتر و سازگاری زناشویی اسپانیر در بین دانشجویان متأهل توزیع شد. اگرچه در ابتدا 350پرسشنامه توسط محقق توزیع شد، 244 پرسشنامه برگشت داده شدند، كه 200 پرسشنامه برای تجزیه و تحلیل مناسببودند. از میان این پرسشنامه ها، 47 زن و شوهركه به طور همزمان دارای منبع كنترل بیرونی بودند و از ناسازگاریزناشویی رنج می برده اند، 20 زن و شوهر به روش تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش و كنترل جایگزین شدند،بدین صورت كه 10 زن و شوهر در گروه آزمایش و 10 زن و شوهر در گروه كنترل قرار گرفته اند. ابزار پژوهش شاملمصاحبه تشخیصی، مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر و مقیاس منبع كنترل راتر بود. داده ها با استفاده از روش Tمستقل مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد كه، آموزش مهارت های ارتباطی مبتنی بر منبع كنترg درونی دركاهش ناسازگاری زناشویی مؤثر بود و توانست میزان سازگاری، رضایتمندی، همبستگی و صمیمیت زناشویی را در گروهآزمایش افزایش دهد. مداخله آموزشی مبتنی برمدg روان شناسی كنترg درونی می تواند به عنوان یكی از روش هایمداخله برای زوج هایی كه از نارضایتی زناشویی رنج می برند و به طلاق فكر می كنند مورد استفاده قرار گیرد.