گفتاري در باب پايداري : از توسعه تا معماري

پایداری مفهومی غنی و نیز عاملی جهت هماهنگی و تعامل دوسویه بین توسعه و محیط زیست است كه با نگاهی مدبرانه به اهمیت طبیعت و جایگاه انسان در آن می پردازد. توسعه پایدار فرآیندی است كه بر سه محور اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی استوار می باشد. معنایش با معنای پیشرفت و رشد تمایز دارد. روند و مفهومی كیفی است كه بر پایه ای تیوری و مبانی جامع نگری بنا شده است كه با شاخصه های خویش معادلی را برابر با افزایش سطح كیفیت زندگی بیان می كند. توسعه پایدار با توجه به این كه ریشه های اكولوژیكی، اجتماعی – فرهنگی و اقتصادی دارد اما با دیدگاهی نسبت به مشكلات آینده ای انسان معاصر، نقش محیط زیست را آشكارتر می نماید. بر این امر، توسعه پایدار در حیطه ی معماری به طراحی پایداری می پردازد كه منحصر بفرد است و در پی انطباق خویش با محیط و بسترش می باشد و در پی شكل گیری و تحقق خود به حفظ آرمان ها و اصول محیط طبیعی نگاهی پایدار دارد. روند پژوهش این گفتار كه مبتنی بر مطالعات كتابخانه ای است و هدف آن بررسی توسعه پایدار و نیزتأثیر آن در حوزه معماری می باشد كه با اصوح، مبانی و نظریات مختلف پیرامون پایداری بسط پیدا كرده است