كاركرد اقتصادي زنان روستايي در فرايند توسعه پايدار (مطالعه موردي: استان چهارمحال و بختياري)

مقاله پيش رو با هدف تبيين ارتباط بين كاركرد اقتصادي زنان روستايي با وضعيت توسعه پايدار نقاط روستايي به رشته تحرير درآمده است. در اين پژوهش از روش هاي اسنادي، پرسشنامهاي و مشاهدهاي استفاده شده است. مدل آماري تجزيه به مؤلفههاي اصلي و اقتباس از مدل (پي، اس، آر) الگوي معمول در طبقهبندي وتحليل دادهها است . جامعه آماري اين پژوهش را 8619 زن روستايي واقع در سنين فعاليت ساكن در 564 روستاي بالاي 15 خانوار استان چهار محال وبختياري تشكيل ميدهد، تعيين حجم نقاط و خانوارهاي نمونه به روش نمونهگيري احتمالي طبقهبندي شده ميباشد. چنانچه نتايج حاصل نشان ميدهد كاركرد اقتصادي زنان روستايي از سويي متأثر از ساختارهاي مكاني- فضايي، و از سوي ديگر در ارتباطي معنا داري با عواملي چون ميزان برخورداري از مهارتهاي عمومي و دسترسي يا كنترل بر منابع و عوامل توليد است. ارتقاء سطح تحصيلات و برگزاري دوره هاي مختلف آموزشي - ترويجي به همراه فراهم ساختن زمينه افزايش دسترسي، كنترل وحتي تملك زنان روستايي بر منابع و عوامل توليد با ارائه راهكارهايي چون، عرضه تسهيلات بانكي ارزان قيمت و..... از جمله راهكارهايي است كه انتظار مي رود با اجراي آنها زمينه ارتقاء كاركرداقتصادي زنان روستايي در فرايند توسعه پايدار بيش از پيش فراهم گردد.