تعيين مكانهاي بحراني جهت استحصال آب زيرزميني با استفاده از فرآيند تحليل سلسله مراتبي (مطالعه موردي: دشت نيشابور)

رشد روز افرون صنعت و كشاورزي در دشت نیشابور از یكطرف و افت سطح آب زیرزمینی و كاهشكیفیت منابع آب از سویی دیگر باعث ایجاد بحران آب در این دشت شده است. هدف از این تحقیق ارائه روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی است كه با توجه به خصوصیات كمی و كیفی آبخوان نواحی بحرانی جهت استحصال آب زیرزمینی را مشخصمیكند. معیارهاي اصلی مورد استفاده شامل خصوصیات كلیماتولوژي، هیدروژئولوژي و كاربري ارضی و معیارهاي فرعی شامل بارندگی، تبخیر و تعرق، افت آبخوان ، میزان هدایت الكتریكی، عمق برخورد به آب و میزان تخلیه ازآبخوان میباشد كه با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی اقدام به تهیه لایه معیارها نقشه نهایی درجه- AHP محاسبه شد. با تلفیق لایههاي وزندهی شده با روش 1 Expert choise گردید سپسوزن معیارها در نرم افزار بندي بحران آب بدستآمد. با توجه به یافتههاي تحقیق نقاط جنوبی و شمال غربی دشتنیشابور با بیشترین بحران روبهرو است.