بررسي قابليت ها و تنگناهاي توسعه گردشگري روستايي در استان كردستان

گردشگري از پدیده هاي مهم اوائل قرن بیستم، به عنوان یكی از منابع مهم اقتصادي، و عاملی موثر در توسعه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادي جوامع انسانی محسوب می گردد. گردشگري روستایی گرایشی نوین در صنعت گردشگري است، كه از دهه 50 به بعد مطرح گردید . امروزه صنعت گردشگري روستایی به عنوان یك راهبرد می تواند با برنامه ریزي اصولی و شناسایی مزیت ها و محدودیت هاي گردشگري روستایی، نقش موثري در توسعه و تنوع بخشی به اقتصاد منطقه اي برعهده داشته باشد، تحقیق به این سوال می پردازد كه پتانسیل ها و محدودیت هاي توسعه گردشگري روستایی در استان كردستان كدامند؟ چه راهبردها و راهكارهایی جهت توسعه گردشگریی، كه منجر به توسعه روستایی می گردد، وجود دارد؟ به این منظور مقاله حاضر با استفاده از روش مطالعات میدانی و تعیین نقاط قوت، ضعف، فرصتها و تهدیدها به شیوه SWOT به ارایه استراتژي و راهبرد در جهت توسعه گردشگري در مناطق روستایی استان كردستان پرداخته است تجزیه و تحلیل هاي تجربی در منطقه مطالعه شده نشان می دهد ك ه آستانه آسیب پذیري نقاط روستایی به علت گردشگري بودن مناطق غربی استان، بسیار بالاست و نیازمند بازنگري و ارایه سیاست هاي مناسب در جهت رفع محدودیتها و استفاده از مزیتهاي نسبی موجود می باشد.