بررسي ظرفيت تأثيرگذاري نظريه هاي توسعه شهري بر شكل گيري اجتماعات محلي موردپژوهش : محله دبستان منطقه 7 تهران

تاچنددهه پيش محلات شهري بستر تعاملات و زندگي اجتماعي ساكنان را فراهم مينمود اما باتوسعه شهرها ت حولات اجتماعي - اقتصادي جهاني شدن و تغييرات ساختارهاي حكومتي ويژگي محلات نيز دگرگون گرديد درنظام برنامه ريزي شهري ايران نيز منطبق با اين تحولات برنامه اي مناسب تدوين نشد و درنتيجه با گذشت زمان اغلب محلات درشهرها بالاخص دركلانشهرها دچارمشكلاتي همچون كم شدن احساس تعلق و هويت محله هستند اين پژوهش بااستفاده ازروش توصيفي تحليلي ازطريق مطالعات اسنادي فراتحليل و پرسشنامه به ارزيابي ميزان تاثيرگذاري طرح ها يتوسعه شهري مبتني برنظريه هاي برنامه ريزي باهدف شكل دهي به اجتماعات محلي پرداخت و جهت بررسي دستاوردهاي نظري نتايج دررابطه با محله دبستان تهران به عنوان يك محله نمونه درايران پياده سازي شد يافت هاي اين پژوهش حاكي ازآن است كه دربين نظريه هاي حساس به اجتماعات محلي ازديدگاه مردم نظريه نهادگرا دموكراتيك و نوشهرباوري و ازديدگاه متخصصين و كارشناسان نظريه نوشهر باوري تبادلي و نهادگرايي داراي ظرفيت تاثيرگذاري بيشتري براجتماعات محلي است درنهايت با جمع بندي نتايج حاصل ازمطالعات ميداني و اسنادي نظريه هاي نهادگرايي و نوشهرباوري به عنوان كارامدترين نظريه ها بربهبود شرايط اجتماعات محلي شناسايي شد