بررسي تطبيقي سيماي طبيعت در شعر ابن رومي و فرخي سيستاني (با تكيه بر طبيعت بي جان)

طبیعت با جلوه های گوناگونش همواره یكی از منابع الهام بخش شعری مورد توجه شاعران دو زبان فارسی و عربی بوده است و كمتر شاعری را می توان یافت كه در وادی ترسیم طبیعت پیرامون خویش، طبع آزمایی نكرده باشد.در این بین، وصف طبیعت در دیوان برخی از شاعران از بسامد بالایی برخوردار است. كه بایسته است ابن رومی در شعر عربی و فرخی سیستانی در عرصه شعر فارسی، از این دست انگاشته شوند. بدین جهت این پژوهش بر آن است تا به بررسی تطبیقی شیوه های وصف و جایگاه عناصر طبیعت در اشعار این دو تن بپردازد. نتیجه پژوهش حاضرنشان می دهد كه عناصر طبیعت بی جان یكی از اصلی ترین و پركاربردترین مضامین به كار رفته در آثار بررسی شده است.