بررسي روايت داستاني و روايت تاريخي در رمان هاي احمد محمود

منطق زندگی بشر، پیش از آن كه علی و معلولی باشد، داستانی – روایی است. هر داستان، روایتی است از رویدادها كه در برهه ای از زمان بازگو می شود یا نمایش داده می شود. داستان نویس، همه عناصر روایی را در كنار هم و بر روی زنجیره ای از حوادث خیالی یا تاریخی به خدمت داستان در می آورد. یكی از نویسندگان واقع گرای معاصر است كه توانسته است تحولات اجتماعی وتاریخی معاصر رابا چاشنی خیال و با بهره گیری از شگردهای روایی، به صورت زیبا و هنری روایت كند. در این مقاله، تلاش می شود با بررسی دو مقوله فكری – زبانی كه در آثار مكتوب تجلی می یابد به معرفی و تبیین دریچه تازه ای در نقد ادبی بپردازیم؛ برای رسیدن به این منظور، پس از بحث مقدماتی در مورد روایت شناسی به معرفی روایت داستانی و تاریخی و سپس سبك احمد محمود پرداخته شده است و با آوردن نمونه هایی نمود این دو گونه روایی را براساس چند شگرد روایی، نشان خواهیم داد.