وطن گرايي در شعر شاعران انقلاب اسلامي

پس از انقلاب مشروطه در ایران ( 1324هـ. ق) بسیاری از مفاهیم جدید اجتماعی وارد حوزه ی فكری روشنفكران شد كه موجب دگرگونی در نگرشها گردید. یكی از آنها واژه ی وطن است. این واژه با برداشتهای گوناگون در ادبیات كلاسیك فارسی به كار می رفت، پس از انقلاب مشروطة و انقلاب اسلامی (۱۳۵۷ش) برداشتهای جدیدتری از آن مطرح شده است. در این مقاله سعی شده است به این پرسش پاسخ بدهیم كه آیا انقلاب اسلامی- با توجه به قرائت جدیدی كه از اسلام دارد و در نگرش شاعران معاصر نسبت به مسئله ی وطن به عنوان یك مسئله ای اجتماعی تحولی ایجاد كرده است؟ شاعران انقلاب اسلامی نسبت به وطن و وطن گرایی چه نگرشی دارند؟ روش مقاله، كتابخانه ای و از جهت ماهیت نقد تفسیری (تفسیر و تحلیل متن) با نیم نگاهی به نقد اجتماعی(با توجه به دیدگاه لوسین گلدمن) است. سعی كرده ایم دیدگاه های برجسته ترین شاعران انقلاب، مانند طاهره صفارزاده، سید حسن حسینی، قیصر امین پور، موسوی گرمارودی، سلمان هراتی، محمد رضا عبد الملكيان، علی معلم و ... را مطرح كنیم .