اجراي آبگيرهاي جانبي در محل بيرون زدگي هاي سنگي بستر رودخانه

سازه آبگیر یكی از مهم ترین بخشهاي تأسیسات استحصال آب از رودخانهها است. آبگیري از رودخانه به شكلهاي مختلفی امكان پذیر است. بهم خوردگی بستر و ساحل رودخانه در زمان ساخت آبگیر و هزینه بالاي احداث از مهم ترین مشكلات سازههاي آبگیر به حساب میآیند. عوارض طبیعی رودخانه را می توان، ضمن تأمین اهداف هیدرولیكی طرح، به عنوان راهكاري براي كاهش هزینههاي آبگیري و جلوگیري از دست خوردن شرایط طبیعی آبراهه مورد استفاده قرار داد. در برخی رودخانه هاي شبهه مئاندري كوهستانی می توان مقاطعی كم عرض با بستر و تكیهگاههاي سنگی یافت كه عمق كافی براي آبگیري مستقیم از رودخانه را تأمین نماید. با استفاده از این بیرون زدگی هاي سنگی، می توان سازه تثبیت كننده بستر آبراهه و انحراف آب در زمان اجرا را از تأسیسات آبگیر حذف نمود. كاهش هزینهها و زمان اجراي طرح، كاهش خسارات ناشی از طغیان رودخانه، حفظ شرایط طبیعی آبراهه و جلوگیري از ترسیب رسوب در بالادست و فرسایش در پایین دست سازه آبگیر از مزایاي این روش آبگیري است. مطالعه موردي آبگیر ایستگاه پمپاژ چم ژاب و ارمو واقع در استان ایلام بوده كه براي تأمین آب حدود 2000 هكتار بر روي رودخانه سیمره زده شده است. نتایج این بررسی نشان میدهد كه تعیین بهترین نقطه آبگیري از نظر هیدرولیكی و حداقل رسوب ورودي به آبگیر، ویژگیهاي رخنمون سنگی بستر و مشخصات تأسیسات سازه آبگیر از موارد مهم مؤثر در موفقیت طرح میباشد