سلسله مراتب تأمين مالي بر اساس رويكرد رگرسيون چندكي : شواهدي از بورس اوراق بهادار ايران

هدف این مقاله بررسی صحت تئوری سلسله مراتبی ساختار سرمایه برای ۱۵۱ شركت غیرمالی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بین سال های ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۳ میباشد. جهت دستیابی به نتایج دقیق تر از آزمون فرضیات پژوهش و رویكرد رگرسیون چند استفاده شد. دو مدل اساسی در این مقاله مطرح شد كه مدل اول به منظور پاسخ به این سؤال كه تأمین مالی داخلی اهمیت و اواویت بیشتری دارد یا خارجی و مدل دوم پاسخ به این سؤال كه از روش های تأمین مالی خارجی مورد نظر كدام یك اهمیت و اولویت بیشتری دارند. در نهایت نتایج حاكی از ان است كه در شركتهای مورد بررسی و در شرایط ثابت ترتیب استفاده از ابزارهای تأمین مالی به صورت بدهی، انتشار سهام و داخلی میباشد، اما هرچه میزان چندكها بالاتر رفته سطح اهمیت تأمین مالی داخلی نسبت به استفاده از بدهی و تأمین مالی از روش انتشار سهام كم اهمیت تر شده است، كه علت آن را می توان به محدود بودن منابع داخلی، پرداخت سود سهام و نیاز به نگهداشت وجه نقد در شركت اشاره كرد. از سوی دیگر با افزایش سطح چندكها تمایل استفاده از بدهی افزایش یافته اما برای انتشار سهام تغییر چندانی نكرده است و علت آن می تواند ارزانتر بودن استفاده از بدهی، نسبت به انتشار سهام و یا عدم دسترسی آسان به انتشار سهام و جمع آوری وجه نقد از سهام داران باشد .