انتخاب شيوه هاي حمل و نقل در سفرهاي تحصيلي: فعال يا غير فعال

چكیده در چندسال اخیر، نگرانی مسئولان حملونقل و برنامهریزان شهري بر سلامت دانشآموزان و درنهایت سلامت عمومی جامعه بیش از پیش بوده است. این نگرانی، منجر به تلاشهایی براي شناسایی سیاستهاي مؤثر در ترویج شیوههاي حملونقل فعال (پیادهروي و دوچرخهسواري) در سفرهاي تحصیلی آنان شدهاست. سفر به مدرسه فرصتی مناسب براي انجام بخشی از فعالیتهاي فیزیكی روزانه توصیه شده براي دانشآموزان است كه میتواند از بروز طیف گستردهاي از بیماريها در حال و آینده جلوگیري نماید. مدل لوجیت آشیانهاي سهسطحی براي بررسی انتخاب شیوهي حملونقل دانشآموزان مورد استفاده قرار گرفت. چهار شیوه پیادهروي، اتومبیل شخصی، سرویس مدرسه، و حملونقل همگانی براي سفرهاي تحصیلی در نظر گرفته شد. در این مطالعه نشان داده شد كه مدلهاي لوجیت چندگانه كه پیشتر در مطالعات انتخاب شیوهي حملونقل مورد استفاده قرار میگرفت، میتواند منجر به نتایج غیر واقعی گردد كه پیآمد آن سیاستهاي نادرست است. براي 0- و در مدل لوجیت / مثال، كششپذیري غیر مستقیم مالكیت خودرو در مدل لوجیت چندگانه 13 0- به ترتیب براي حملونقل همگانی، سرویس مدرسه، و شیوه / 0- ، و 08 /20 ، -0/ آشیانه اي 12 پیادهروي بهدست آمد. این نتیجهي نادرست میزان كاهش استفاده از شیوه پیادهروي را با افزایش مالكیت خودرو بالاتر از میزان واقعی آن گزارش میكند. به طور خاص، در این مطالعه نشان داده شد كه ایمنی یكی از مهمترین متغیرهاي تأثیرگذار در كاهش استفاده از شیوه پیادهروي در سفرهاي تحصیلی میباشد بهطوریكه كاهش 60 % احتمال استفاده از این شیوه را به همراه دارد. كلید واژه: ، شیوههاي حملونقل،