بررسي روند تغييرات شوري خاك در حضور سطح ايستابي كم عمق شور

شوری ثانویه یكی از مشكلات مهم مناطق خشك و نیمه خشك است. به منظور بررسی روند تغییرات شوری در حضور سطح ایستابی شور و پوشش خاك جهت یافتن راهكارهای مدیریت منابع آب زیرزمینی، آزمایشی لایسیمتری در قالب طرح آماری كرت دو بار خرد شده با سه سطح شوری آب زیرزمینی (S1≤4dS/m،ء S2=8،و S3=12) و دو سطح عمق آب زیرزمینی (D1=60 و D2=90 سانتی متر) و دو سطح كاربرد مالچ (M1=بدون مالچ و M2= مالچ برگ خرد شده خرما) در سه تكرار انجام پذیرفت. نمونه خاك نیز در فواصل دو ماهه برای هر لایسیمتر به طور مجزا تهیه و شوری آن اندازه گیری شد. بررسی بیلان نمك خاك بالای سطح ایستابی و شاخص تعادل نمك نشان داد در تیمارهای بدون مالچ، در حضور سطح ایستابی 60 سانتیمتر با افزایش شوری آب زیرزمینی، مقداری نمك به خاك افزوده شده است. مالچ گیاهی به شستشوی خاك كمك بسیاری نمود، اما با افزایش شوری، میزان شستشوی نمكها كاهش یافت. با توجه به نتایج می توان گفت كه اگرچه آبشویی به رشد مناسبتر نهالها كمك خواهد كرد، ولی با كنترل سطح ایستابی و حفظ رطوبت خاك میتوان مقدار آبشویی را كاهش و زمان انجام آن را به تأخیر انداخت.