ارائه بهترين رابطه تجربي تبخير و تعرق گياه مرجع در مقايسه با روش پنمن مانتيث فائو در شمال غرب كشور

تبخیر و تعرق از اساسیترین اجزای چرخه هیدرولوژی میباشد. تخمین تبخیر و تعرق (ET0) بسیاری از تحقیقات و طرح های منابع آب لازم است. استفاده از مدلهای تجربی یكی از مرسومتر ین روش های برآورد آن می باشد . در این تحقیق ET0 به كمك نرم افزار Ref-ET از 14 روش محاسبه و با ET0 روش پنمن مانتیث فائو به عنوان روش ایدهال مقایسه شد. برای محاسبه تبخی ر و تعرق از آمار ۲۵ ساله سه ایستگاه سینوپتیك تبریز، اردبیل و ارومیه در شمالغرب كشور استفاده شد. آنالیز نتایج با شاخصها ی آماری میانگین مجذور مربعات خطا (RMSE) ، میانگین خطای مطلق (MAE) و ضریب تعیین (R2) انجام گرفت . نتایج نشان داد كه روش های پنمن مانتیث سازمان عمران آمریكا (ASCE) نتایج مناسب تری را نسبت به سایر روش ها ارائه دادند. در مقابل ، روش مكینگ 1957 در ناحیه تبریز و روش تورك 1961 در ناحیه اردبیل و ارومیه از دقت كمتری برخوردار بودند. همچنین با برازش مدلهای رگرسیونی چند جملهای و خطی برای دو حالت عرض از مبدا صفر و غیرصفر بین دادههای PMFAO 56 ضرایب اصلاحی و ضریب تعیین مدلها بدست آمد. ضریب تعیین در مقایسه با پارامترهای خطا درستی مدل های پیشنهادی را نشان داد. به عبارت دیگر در شرایط آب و هوایی منطقه آذربایجان غربی، شرقی و اردبیل، ارقام حاصل از روش پنمن مانتیث سازمان عمران آمریكا (ASCE) در مقایسه با سایر روشها نسبت به روش مبنا، بالاترین ضریب تعیین (0/99) و كمترین خطا را داشت