نقش گردشگري روستايي در توسعه پايدار روستايي (مورد مطالعه : روستاي بقيع شهرستان نيشابور)

گردشگری روستایی یكی از حوزه های نسبتاً جدید در توسعه روستایی است كه می تواند فرصتها و امكاناتی را بویژه برای اشتغال و درآمد روستاییان فراهم كند و در احیا و نوسازی نواحی روستایی ،نگهداشت جمعیت روستایی و مهاجرت معكوس به روستاها موثر باشدشهرستان نیشابور بعنوان یكی از قدیمی ترین و تاریخی ترین شهرستانهای استان خراسان رضوی وكشور ایران دارای جاذبه های گردشگری روستایی فراوانی می باشد كه لازم است این جاذبه ها را بهتر شناسایی كرده و سپس از این جاذبه ها در راستای جذب گردشگران و ایجاد اشتغال مولد و درآمد پایدار برای روستاییان بهره برداری كنیم. .روستا ی بقیع واقع در دهستان بینالود ازبخش مركزی شهرستان نیشابور بعنوان یكی از نمونه روستاهایی می باشد كه بدلیل قرارگیری در دامنه رشته كوه بینالود، دارای موقعیت جغرافیایی مطلوبی برای جذب گردشگران بعنوان روستایی پایكوهی محسوب می شود . روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی شامل پیمایش میدانی و تهیه و تكمیل پرسشنامه و روش كیفی شامل مصاحبه های عمیق،مشاهده مشاركتی و بحث گروهی است . جامعه آماری مورد پژوهش ساكنان روستای بقیع واقع در دهستان بینالود ازبخش مركزی شهرستان نیشابور می باشد كه بدلیل قرارگیری در دامنه رشته كوه بینالود، دارای موقعیت جغرافیایی مطلوبی برای جذب گردشگران بعنوان روستایی پایكوهی می باشد . همچنین از 744 نفرجمعیت ساكن روستا 44 نفر به روش كوكران به عنوان نمونه انتخاب و مورد پرسشگری قرار گرفته اند. با توجه به اینكه توسعه گردشگری اثرات فراوانی در ابعاد اقتصادی،اجتماعی –فرهنگی ،كالبدی –فضایی و زیست محیطی نواحی روستایی می گذارد،هدف از این مطالعه پاسخ گویی به این سوال اساسی است كه توسعه گردشگری چه نقش و اثری در توسعه پایدار این روستا داشته است؟ نتایج حاصله نشان می دهد كه با وجودیكه روستای بقیع از قابلیت نسبتا خوبی در زمینه جذب گردشگربرخوردار است ،اما این مساله نتوانسته است باعث تنوع بخشی به اقتصاد روستا شود كه راهكار لازم توجه به رفع موانع زیر ساختی، فرهنگی ،برنامه ریزی و مدیریتی گردشگری در این روستا می باشد.