بهره برداري بهينه از منابع آب با احداث سدهاي زيرزميني

شخیص موقعیت سفره های زیرزمینی در مناطقی با سنگ بستر بلورین كار مشكلی است . اما در نواحی نسبتاً كم آب كه سفره آبی همیشه در دسترس نیست، تقلای ضروری برای دستیابی به آب وجود دارد . برای حل شدن این مشكل ،سدهای زیر زمینی یك راه حل اساسی است كه به كمك آن می توان از طریق بهبود مدیریت منابع آبی موجود، بهره وری از آنها را افزایش داد. همچنین، با جمع آوری و استحصال آبهایی كه از دسترس خارج می شوند، به هنگام خشكسالی به مقابله با بحران كم آبی پرداخته و میزان خطرپذیری را كاهش داد. این تكنیك كاربردهای متفاوتی داشته و در شرایط مختلف قابل اجرا می باشد، ضمن اینكه مكانیزم تاثیرهای متعددی را نیز دارا میباشد.ساخت سازه های زیرزمینی جهت ذخیره آب نسبت به ساخت سد های سطحی به منظور اهداف ذخیره ای و تغذیه ای ارزانتر است . در این حالت اتلاف آب ناشی از تبخیرنداریم و امكان ذخیره كافی آب جهت رفع نیازهای ضروری وجود دارد . ایجاد سد های زیرزمینی به عنوان یك روش نسبتا جدید در ایجاد و توسعه منابع آبی در اكثر كشورهای جهان مورد استفاده قرار می گیرد. این سازه بصورت یك پرده آب بند در عمق آبرفت مسیل هایی كه دارای جریان سطحی قابل توجه نیستند احداث میشود و به كمك آن علاوه بر جمع آوری و كانالیزه نمودن كل جریان زیر قشری كه در آبرفت وجود دارد، باعث بالا آمدن سطح آب و ایجاد یك مخزن آب زیرزمینی مصنوعی در بالادست سد نیز م ی شوند .راندمان این روش همانند سایر طرحهای تأمین آب وابسته به شرایط خاص توپوگرافی وزمین شناسی منطقه است. در این مقاله سعی می شود سدهای زیرزمینی به عنوان راهكاری مفید برای ذخایر آبی آینده در مناطق نیمه خشك كه دارای دوره های نامنظم بارندگی می باشد، معرفی گردد .