تجربه ي پذيرش اجتماعيِ لهجه ي مهاجران جنوبي در شهر اصفهان

نوشتار حاضر سعی بر آن دارد تا با اتخاذ رویكرد تفسیرگرایی اجتماعی از خلال تفسیر تجربه ی زیسته ی مهاجران جنوبی ساكن در شهر اصفهان به بررسی پدیده ی پذیرش اجتماعی بر اساس عامل لهجه بپردازد. با در نظر داشتن این هدف، از روش شناسی كیفی با رویكردی پدیداری استفاده شده است تا واقعیت را آن گونه كه كنشگران اجتماعی واقعی می دانند تفهم كرد. اطلاعات با استفاده از روش هفت مرحله ای كلایزی و از طریق 18 مصاحبه ی عمیق به دست آمده است. یافته ها حاكی از آن است كه مهاجران جنوبی ساكن در اصفهان نه تنها در جریان مهاجرت خود با پدیده ی عدم پذیرش مواجه شده اند، بلكه این عدم پذیرش را به خاطر عامل لهجه می دانند و تجربیات مبتنی بر احساسات ناخوشایندی را داشته اند. مهاجران لهجه ی خود را عاملی مبتنی بر ویژگی های هویتی تلقی می كنند كه بر اثر آن خود را از دیگران متمایز می دانند و فرآیندهای زمینه ای چون تاثیر روانی جنگ و مهاجرت، عقاید قالبی و پیش فرض های فرهنگی و تاثیر عامل زمان را در ایجاد تجربه ی عدم پذیرش لهجه ی خود كه برایشان تجربه های ناخوشایند احساسی رقم زده است موثر می دانند.