بررسي شهرنشيني ديفرانسيل دراستان خراسان رضوي

بررسي شهرنشيني ديفرانسيل دراستان خراسان رضوي

هدف ازاین مقاله بررسی الگوی شهرنشینی دیفرانسیل درمورد استان خراسان رضوی و معرفی نمونه های بكارگرفته شده دركشورهای مختلف می باشد بدین منظور امارهای جمعیتی سرشماری نفوس و مسكن خراسان رضوی درطی 30سال از1355تا1385 مورد پژوهش قرارگرفته است روش تحقیق درپژوهش حاضر ازنوع كاربردی است كه برای جمع اوری داده ها ازروشهای اسنادی و كتابخانه ای استفاده شده است درطی این پژوهش به این سوال پاسخ داده میشود كه ایا الگوی شهرنشینی دیفرانسیل با نظام و چرخه شهرنشینی خراسان رضوی مطابقت دارد؟ دراین مقاله ابتدا به بررسی روندشهرنشنیی درایران پرداخته شده و سپس مفهوم مدل شهرنشینی دیفرانسیل توضیح داده شده است درانتها به بررسی این نظریه درمورد خراسان رضوی پرداخته ایم نتایج حاكی ازاین است كه این الگو با نظام شهرنشنیی خراسان رضوی منطبق است براساس مدل شهرنشینی دیفرانسیل مراحل گذر به سه دوره متوالی به شرح زیر تقسیم شده است شهرنشینی واگرایی قطبی و شهرگریزی به عبارت دیگر، در مراحل متوالی، مراكز شهری بزرگ و سپس مراكز شهری میانی و در آخر مراكز شهری كوچك بالاترین نرخ های رشد را دارند . دوره شهرنشینی از سال ۱۳۵۵ با افزایش نرخ رشد شهرنشینی در شهرهای بزرگ آغاز و تا سال ۱۳۶۵ ادامه دارد و از سال ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۵ این استان وارد مرحله دوم یعنی واگرایی قطبی می شود، از سال ۱۳۷۵ نظام شهرنشینی وارد مرحله آخر (شهر گریزی) می شود كه شامل افزایش در نرخ رشد و تعداد شهرهای كوچك استان می باشد.