واكاوي اصول معماري و شهرسازي پايدار در اقليم گرم و خشك

عوامل اقلیمی و تأثیر آن بر معماري و شهرسازي، از اصول بنیادي طراحی معماري بوده، كه نمود آن در سكونتگاه هاي اولیه بشر مشهود است. با مطرح شدن موضوع بحث برانگیز معماري پایدار در چند دهه اخیر و توجه ویژه آن به تأثیر اقلیم در معماري و تلاش براي استفاده بهینه از منابع طبیعی و در مقابل كاهش آثار تخریبی ساخ تو سازهاي مصنوع بر محیط طبیعی، بار دیگر نگاه همگان به سوي معماري سنتی و راهكارهاي ارائه شده توسط آن در هر اقلیم كه موجب ماندگاري و تداوم معماري آنها شده بود، جلب شد. این مقاله قصد دارد تا از طریق مطالعات كتابخانه اي و با رویكردي توصیفی به شناخت و معرفی الگوهاي پایدار معماري و شهرسازي سنتی در اقلیم گرم و خشك بپردازد.