مديريت تقاضاي آب در حوضه آبريز مارون - جراحي و اجراي نظام بهره برداري گردش آب

در سال های اخیر ، طرح های منابع آب و خاك بدون توجه به پتانسیل این منابع در اغلب مناطق كشور اجرایی شده است. یكی از مهمترین چالش ها در طرح های توسعه منابع آب،عدم رعایت میزان برداشت آب در نواحی بالادست و بروز مشكلات زیست محیطی و مناقشات ناشی از عدم رعایت حقابه های اراضی پایین دست می باشد. بدین معنا كه در مناطقی كه نظام بهره برداری مناسبی حاكم نباشد،در مواقع كم آبی، اراضی پایاب رودخانه ها تحت تأثیر برداشت های آب در بالادست، با بحران های زیادی مواجه است. در سال های اخیر، چنین شرایطی مكرراً در انهار سنتی دشت شادگان كه در پایاب حوزه آبریز مارون- جراحی قرار دارد به وقوع پیوسته است. در این مطالعه با كاربرد مدل WEAP و اجرای مدیریت تقاضای آب، میزان منابع آب قابل تخصیص به دشت شادگان، در صورت بهره گیری از روش های مدیریت تقاضای آب در دو سناریوی مختلف بررسی شد. سپس با كاربرد مدل بهره برداری توزیع آب در شبكه های آبیاری، نحوه توزیع آب در بین انهار سنتی دشت شادگان مشخص شد. نتایج نشان داد با اجرای برنامه گردش آب تنها در بین انهار شبكه انهار سنتی نخیلات شادگان منابع آب قابل اطمینانی برای نیاز آبی پایین دست اعم از كشاورزی و زیست محیطی ایجاد نخواهد شد. چرا كه عمده منابع در طرح های بالادست مصرف خواهد شد. همچنین با كاربرد نرم افزار بهره برداری از شبكه های آبیاری، اثربخشی فرآیند توزیع آب و تحویل آب با توجه به مشخص شدن زمان قطع و وصل جریان در هریك از انهار به میزان قابل ملاحظه ای ارتقا می یابد.