پيش بيني اهمالكاري شغلي از طريق متغيرهاي عدالت سازماني

پژوهش حاضر به منظور شناخت پیشبین و تبین اهمالكاری شغلی از طریق متغیرهایعدالت سازمانی انجام گرفته است. روش ) از لحاظ هدف، كاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری و تحلیل داده ها، جزء پژوهشهای re Search methodپژوهشی ( ) با توجه به این كه تحلیل روابط بین متغیرها می باشد، از TeSearch design|توصیفی (غیر آزمایشی) است و طرح پژوهشی ( نوع همبستگی چند متغیره است. جامعه آماری پژوهش شامل كلیه كاركنان دانشگاه پیام نور همدان در سال تحصیلی ۱۳۹۵ - ۱۳۹۴ به تعداد ۸۰ نفر بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی، و مطابق با جدول كرجسی و مورگان نمونه ای به حجم ۶۶ نفر انتخاب شد و ابزار گردآوری داده ها شامل دو پرسشنامه استاندارد اهمالكاریشغلی (بدیع و همكاران، ۱۳۸۹) و پرسشنامه عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (۱۹۹۳) می باشد كه روایی و پایایی آنها در پژوهش پیشین مورد تایید قرار گرفته است. جهت آزمون فرضیه با توجه به این كه طرح پژوهشی از طرح های همبستگی چند متغیری می باشد از روش رگرسیون استفاده گردیده است. نتایج پژوهش نشان می دهد عدالت سازمانی كه توسط كاركنان سازمان ادراك می شود پیش بینی كننده معتبری از اهمالكاری شغلی است. به عبارت دیگر بین عدالت سازمانی ادراك شده توسط كاركنان و میزان اهمالكاری شغلی رابطه منفی وجود دارد و عدالت مراوده ای نسبت به دو متغیر دیگر عدالت سازمانی (توزیعی و رویه ای) ارتباط قوی تری با اهمالكاری شغلی دارد. همچنین بر اساس نتایج پژوهشی متغیرهای سن، جنسیت، سابقه شغلی، مدرك تحصیلی و رشته تحصیلی رابطه معناداری با اهمالكاری شغلی در این پژوهشی نداشتند.