برنامه ريزي راهبردي شهري توسعه صنعت گردشگري، نمونه موردي شهر بجنورد

امروزه صنعت گردشگری و جهانگردی در بسياری از كشورها به منزله نمادی از هويت فرهنگی و يكی از منابع مهم كسب ارز است. صنعت توريسم و گردشگری در افزايش اشتغال جامعه، افزايش گردش پول، توسعه صنعت حملونقل و ديگر زيرساختها، بالا بردن سطح علمی و ارتباطات، توسعه افقنگری و كاهش نابرابری- های اقتصادی، ايجاد علائق مشترك و آشنايی با تاريخ و فرهنگ ساير ملل تأثير بسزايی دارد و اثرات مثبت آن میتواند در ابعاد مختلف معرفی گردد. در اين ميان شهر بجنورد با توجه به موقعيت ويژهای كه از جنبههای گوناگون)فرهنگی، مذهبی، اقليمی و...( دارد، با نام گنجينه فرهنگها خوانده میشود و از سوی ديگر تنها يك دهه از مركز استان شدن آن میگذرد، از اين منظر نيازمند توجه و بررسی است. تحقيق حاضر با توجه به اينكه الگوی برنامهريزی ساختاری راهبردی در دهههای اخير، تغييری اساسی در مبانی و روشهای ايستا و صرفاً - كالبدی الگوی طرحهای توسعه شهری به وجود آورده است، با استفاده از روش توصيفی تحليلی، با تأكيد بر - برنامهريزی راهبردی و تحليل SWOT سعی دارد مهمترين عوامل بيرونی و درونی مؤثر بر موضوع را شناسايی و ارزيابی كند. نتايج پژوهش نشان میدهد كه عوامل داخلی با امتياز نهايی 249۴ نقش مهمتری را در اين زمينه داشته است. در خاتمه، راهكارها در قالب راهبرد و سياست در راستای توسعه صنعت گردشگری در شهر بجنورد بيان میگردد.